Boeken

De schets

Alles begint met schetsen. Het gevoel moet direct in de schets komen. Dat is mijn kracht. Met enkele lijnen vertel ik mijn verhaal.

De mal

Een mono- print maak ik met een mal, die ik zelf ontwerp op een stukje karton. Ik gebruik een oude verpakking. De mal smeer ik in met acryl verf, daar druk/ stempel ik mee.

Tijdens dit werk moet ik kunnen ‘loslaten’ De mal voorzichtig verwijderen, zodat de mal niet scheurt. Het resultaat is altijd verrassend. De afbeelding geef ik een accent met Oost-Indische inkt. Daar is ze, Tara de rode krijger.

De leefwereld van Tara de rode krijger.

Morgen ben je een ander kind

Mono-prints heb ik gebruikt in dit boek. De kwaliteit van loslaten en accepteren herken ik in het verhaal. Het boek gaat over diversiteit, Tara worstelt om te kunnen zijn zoals ze wil zijn. Haar moeder begrijpt dit niet. In de psychiatrie heb ik patiënten begeleid die zich niet herkennen in wat de omgeving van hen verwacht. In dit boek zie ik de worsteling van wat de omgeving van iemand kan verwachten en dat het niet mogelijk is om aan deze wensen te voldoen, Daarom is het voor mij belangrijk geweest om aan dit boek mee te werken.

Dit is een veelzijdige illustratie met verschillende pijlen en bogen. Al deze schetsen van de pijlen en bogen geven de snelheid van het schieten weer. De vormgeefster Jet Kruger heeft ze samen gevoegd in het boek. In het boek zijn meer illustraties te bewonderen waar ik tempo heb verbeeld. Bijvoorbeeld als Tara boos de trap op rent om haar jurk in de kast te gaan verstoppen.

Jazz boek

Er is een jazzboek in de maak, dit ligt nu bij de vormgever. De verhalen en illustraties voor dit jazzboek zijn er al.

BB KING

De grote bluesman wordt ’s ochtends vroeg uit z’n hotel in Bonn gehaald. Er staat een interviewer in de lobby. Die is helemaal uit Enschede gekomen en die heeft geen zin om te wachten op het moment dat meneer eindelijk een keer uit zichzelf wakker wordt.

Uit het nog te verschijnen jazzboek van Ton Ouwehand & Lies Koning

Hoe zeg je dag als je iemand niet kunt missen

Hoe zeg je dag is een boek voor de achterblijvers Dit is een boek met gedeelde smart. Een eerbetoon aan het leven van de doden. Een boek om bij te zuchten, te klagen, te schreeuwen of te knikken. Over zielig en zinloos hoe. Over stuk en heel graag heel maar hoe dan. En dat alles gewoon doorgaat. Dat het toch altijd weer lente wordt. Misschien biedt het wat troost of maakt het je minder alleen.

Er wordt mij gevraagd een boek te illustreren over afscheid en verlies. Mijn eerste reactie is dan dat het een boek vol kleur en emoties mag worden. De columns en gedichten lezen is confronterend. Af en toe moet ik stoppen met lezen. ‘De ballonnenboom’ is een goed begin, de kleuren geven het verhaal iets vrolijks. De kleuren en snelle schetsen passen bij alle columns en gedichten. Tijdens het schetsen en schilderen denk ik aan de achterblijvers. Hoe kijken zij naar deze ‘vrolijke’ illustraties? Van een moeder krijg ik het mooiste compliment. Nu heeft haar stil geboren kindje een gezicht gekregen. Dit is zo bijzonder om dan te horen, na zo’n groot verlies.

T-man (veel te jong gestorven)

Deze illustratie is een weergave van een sterke jonge, tenminste zo zie ik hem. Eerst de grote oranje gele zon geschilderd. Icarus is uit karton geknipt en ingesmeerd met acrylverf. De mono-print gedrukt, met goud omrand en bewust geen Oost-Indische inkt gebruikt. De kleuren geven de boven natuurlijke sfeer van het gedicht weer. Het geeft T-man een boven natuurlijke kracht. De zee moet woest en overweldigend zijn en werelds. Wat ik niet kan vertellen wil ik in kleur en kracht laten zien.

Vierende verhalen

Voor de leerlijn van de Davinci Methode heb ik verschillende illustraties gemaakt. Deze staan in dit boek.

De covers op deze boeken heb ik ontworpen

Kiezen of delen, doorbreek de cirkel van huiselijk geweld. Bij een lezing over het aangeven van grenzen komt Anita Wix vertellen over huiselijk geweld. Schijnbaar is haar verhaal zo pakkend dat ik dit op deze manier heb weer gegeven. Ze heeft me gevraagd, of ze deze illustratie voor haar boek mag gebruiken. Haar verhaal spreekt me aan, omdat ik de daders begeleid op de forensisch psychiatrische afdeling. Ik snap hoe je ongewild terecht kan komen in een cirkel van geweld. Haar verhaal overweldigt mij, dat er zo veel leed is besef ik dan pas.

Het boek: Die soziale Bedingtheit pflegefachlicher innovation is het boek dat Anneke de Jong heeft geschreven voor haar promoveren als verpleegkundige. Zij zet de verpleegkundige op een voetstuk en vindt dat de verpleegkundigen meer moeten opkomen voor hun taak als verpleegkundige. De gele en oranje verpleegkundigen zetten zich in deze afbeelding stevig neer en laten zich niet omver duwen. De groene zijn onderdanig.