Al jaren wordt ik geïnspireerd door hutjes in ’t veld. Ze staan in het veld alsof ze vergeten zijn. Het hout van deze hutjes verkleurt en zakt zomaar in elkaar. Het lijkt dat ze duidelijk vergeten zijn. Die aftakeling vindt ik mooi om te zien. Ze zien er elke dag weer anders uit, omringt met paardenbloemen of fluitenkruid. Dan zien ze er vrolijk uit. Een andere keer treurig in de regen. in de winter schitterend in de sneeuw. Waar ik ook kom ik neem een momentje om het huisje te schetsen of te fotograferen. Thuis maak ik er iets speciaals van.
